ARZ-I HÂL

            Şöyle dönüp de bir bakıyorum da geriye, gördüğüm tek şey ihanetten arta kalmışlık. Öyle geçmişi düşünüp geçmişte yaşayan birisi de değilim oysa. Geleceğe yön vermek için yarını düşünüp bugün hareket edenlerdenim. Yine de merak eder, dönerim yüzümü geçmişe. Neden merak edip dönerim bilmem. Yalnızca içten bir istek gelir nedensiz.

            Tutunamam bazen bugünlere, sanki düşecekmişim gibi hissederim bir kuyunun en ıssızlığına. Tutunmaya çalışırım yaşadığım ana. Bir sebep ararım belki, bilinmez.

             Geçmişi düşünürüm işte tam o vakit. Farklı bir sonuca ulaşmak için belki ya da göremediğim bir şey var mı diye bakmaktır belki varmak istediğim. Her halükarda aynı sonuçla dönerim bugüne. Geçmişten ders almış olarak ve ihanetleri tescilleyerek. İnsanoğlundan hiçbir zaman yüzüm gülmedi diyerek kendimi aldatmak değil maksadım. Daima güleceğim diye bir kural da yok keza fakat benim gülüşlerim hep geri sayımlara bağlı kalmış, onu anladım. 

             Bir vakti varmış aslında ha bitti ha bitecek diyerek güldüğüm vakitlerin. Oysa inanırdım insanlara güvenmenin, inanmanın, ebilmenin abilmenin ebedi olduğuna. Şimdilerde daha iyi anlıyorum bazı şeyleri, örneğin an’a tutunmanın ne kadar zor olduğunu... Yine de ne biliyor musun? Vazgeçmiyorum, vazgeçmeyeceğim yaşamaya duyduğum bu özlemden. Bazı zamanlar tutunamıyor, düşüyorum o ıssız ve en derin kuyulara. Sonrası da baştan aşağı beklemek ve düşlemek ölümü. Yitip gitmek bir anda; ıssız, karanlık bir kuyuda yahut gecede, bir anda yok olmak. İşte tam o anda ansızın bir yaşamak arzusu sarıyor bendimi. Vazgeçiş yasak diyorum kendime. 

             Yaşayacağım. Geçmişi her düşünüşümde içine giriyor ve daha güçlü çıkıyorum bu döngüden. Ama hep bir şey kaybediyorum, bir şeyler kopuyor sanki içimden. Vakit değil kaybettiğime yandığım; insanoğlu. İnsanlar kopuyor yüreğimden. O bütün ihtişamıyla, bütün güzelliğiyle, çirkinliğiyle kabullendiğim ve sevdiğim insanoğlu... İşte bu, kor alev olup düşüyor yüreğime. 

              Yüreğim… Cehennem gibi yanıyor. Anlatamıyor, vazgeçemiyor, kahroluyorum…  
 
 

MELİH İNECİK (ÇİTALI)