SAVAŞ KAHRAMANLARI

BİTAP

Yıkık ve dökük

bitap ve bitik

hayal meyal sönüyor her şey

her hayat, her umut

hele parlayan o gözler

“nasıl olsa yarın barışırım”lar

mezarına çiçek götüreceğin kişiyi

üzme olur mu

yarın olur belki ama yârın olmaz

sen olursun belki ama siz olmazsınız

kat kat binalar gibi hisler

beton sertliğinde(!) yürekler

bugün varsın ahali

yarına n’aber?

simdi varsin belki efendi

ama yarın yoksun

avazın çıktığı kadar bağır

çağır sesini, o umut hissini

yorma dilini duy da konuş

bitap etme kendini

o kalbin gibi

annen öldü baban öldü

bacın kardaşın

sen varsın

bu hayat yaşamaya değer mi?

dersin ya hani gelsin hayat

felek gelsin yine bildiği gibi

felek te gidecek bir gün

umutsuz kalacaksın

ne fikrin ne sen kalacaksın

kahramanlar onlar

bizler ümitleriyiz

bakî kalacak bir muteber

ne his ne sen kalacaksın

ABDULBAKİ ÇAKIR (Baki)

SESSİZCE SEVDİM

Sordular bana nesini sevdin,

Özleyip de duyamadığım sesini sevdim.

Varlığımı görmeyen gözlerini sevdim.

Ama en çokta ben diye atmayan yüreğini sevdim.

Dediler ki madem sevdin,

Niçin gidip söylemedin.

Lakin bu soruya sadece susabildim.

Kalbi başkasına çarpıyor diyemedim.

Bu yüzdendir ki ben onu sessizce sevdim.

OGULBOSSAN REJEPOVA

BOŞLUK VE NEFES

Gözlerime dolan bir soluk,

kalbimin yaşlarını üşütüyor

Kimin soluğu, bilemediğim

ya da bilmezden geldiğim

başka yaşamlardan gelen bir boşluk

bugünümü alıp benden, beni yola düşürüyor

Nerelerin boşluğu bilemediğim

ya da bildiğimi bilmediğim

ne o soluğu ağlayabildim, kalbim daha çok üşümesin

ne o boşluğu yaşayabildim, anılar benimle yürümesin

Belki o solukla hayat bulacak bir kalp taşıdığımdan

gözyaşı ipine anılardan inciler dizdim

Yola revan olamadan, o diyardan ayrıldığımdan

sinemde yürüyemediğim her yolu ev bildim

Üşüten bir soluk değil bu, gülmelisin

bir yerlerde en güzel sen gülüyorsun

Bilmediğin diyarın boşluğu değil

bir yerlerde,

en güzel bahçelerde,

sen yürüyorsun...

Beril SAYĞI